این وبلاگ و تقدیم میکنم به بهترین دوست زندگیم محمد ناطقی
۱۳۸۷/۰۲/۳۱
تو خود لحظهء عشقی،یه والنتاین تا همیشه باتو هر نفس دل من،مثل آینه میدرخشه تو غزل غزل بهونه،واسه شعر بیاجازه تو هوای شرجی دل،معنی هوای تازه میدانی!کاش می شد در زیر بارانی که در دلم می باریدقدم می زدی و من فرصتی میافتم تا حضورت را مرور کنم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر